Efendi ile Uşak

Лев Толстой

3.25 из 5, отдано 19 голосов

Tolstoy’un ?yk?lerinde para hırsı, kazanma arzusu ?nemli bir yer tutar. Bu ?yk?lerin kahramanları, ?? beş kuruş daha fazla kazanmak veya bir toprağı kapatmak i?in en olmadık şeylere katlanır, b?y?k bir emek ve ?aba harcar, hatta bu uğurda canlarından bile olur. Efendi’de de b?yle bir hırs ve arzu vardır. Bu y?zden o kar kış kıyamette Uşak’ı da yanına alarak bir ormanı ucuza kapatmak i?in yola ?ıkar. Ama bu sefer aşılması gereken ?ok b?y?k bir engel vardır: Doğa. Ve doğa karşısında, Efendi ile Uşak eşittir… Efendinin kendisine seslendiğini duymuş, cevap vermemişti; ??nk? canı ne kımıldamak ne de konuşmak istiyordu. İ?tiği ?ayların ve kar yığınları i?inde ?abalamalarının verdiği sıcaklık hen?z devam etmekle beraber bu sıcaklığın daha ?ok s?rmeyeceğini ve hareketler yaparak yeniden ısınmaya kuvvet bulamayacağını biliyordu. Kendisinin takatten d?şerek nihayet durup ayak direyen, yediği kam?ılara boyun eğip ilerleyemeyen bir beygir gibi bitkin olduğunu duyuyordu.

Скачать Читать онлайн